Προς όλα τα μέλη και φίλους του ΥΣΕΕ ΚΡΗΤΗΣ.
Στο πλαίσιο του εορταστικού κύκλου της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας θα τελέσουμε Ιεροπραξία προς τιμήν του θεραπευτή Θεού Ασκληπιού στις 19 Μαρτίου, (Ημέρα Ηλίου), ώρα 11:30, έξω από τον αρχαιολογικό χώρο της Ανεμοσπηλιάς, στο Ηράκλειο.
Εμείς σήμερα που τα Ασκληπιεία είναι «ες έδαφος», μπορούμε μόνο να προσθέσουμε μερικά λιθαράκια ακόμα στο μακροχρόνιο σχέδιο της επανίδρυσης τους.
Στις 19 Μαρτίου λοιπόν θα προσπαθήσουμε να έχουμε πάλι την επαφή μας με σαφώς λιγοστά όπλα σε σχέση με τα τότε Ασκληπιεία, αλλά θα τα χρησιμοποιήσουμε όλα.
α)Θα ανοίξουμε τον Δίαυλο.
β)Θα ανάψουμε την πυρά μας
γ)θα καλέσουμε τις θεότητες.
δ)Θα Υμνήσουμε.
ε)Θα προσφέρουμε στους θεούς και στην κοινότητα. Πάντα μαζί πάνε αυτά.
ζ)Θα συμμετάσχουμε.
Η Ιερατική ομάδα θα υμνήσει τον Θεό Ασκληπιό, την θεά Υγεία, τον θεό Απόλλωνα.
Εσείς μπορείτε την στιγμή που θα προσφέρετε, εκτός από την προσφορά σας, να υμνήσετε όποιο ύμνο θέλετε, ο οποίος φυσικά θα έχει σχέση με τον εορτασμό. Αν δεν έχετε κάποιο ύμνο μπορείτε να μας απαντήσετε σε αυτό το μειλ και να μας ζητήσετε να τον κρατάμε στις 19 Μαρτίου, εκτυπωμένο.
Αν δεν θέλετε να υμνήσετε μπορείτε αν θέλετε να δώσετε τις ευχές σας στην κοινότητα, να επικαλεστείτε τον θεράποντα Θεό, να πείτε μια μαντινάδα, ένα ποίημα, πάντα σχετικό με τον εορτασμό, να προσφέρεται το ιδιαίτερο έδεσμα σας ή ότι άλλο θέλετε.
η)θα χρησιμοποιήσουμε σίγουρα το σημαντικότερο όπλο μας.
Θα είμαστε εκεί.
«Εμείς οι ούτως οι άλλως ελάχιστοι που ακόμη κάτι μας λέει ο όρος Έλληνας Άνθρωπος θα φροντίσουμε να βρισκόμαστε εκεί έγκαιρα και ήρεμα στο Σημείο Συνάντησης. Συνεπείς στο ραντεβού και πάνω από κάθε τι άλλο Όρθιοι και Αξιοπρεπείς.» Βλάσης Ρασσιάς
Σημαντικό επίσης είναι ο κάθε εορτασμός να έχει και οικιακή παρουσία.
Να στολίζεται η οικία ανάλογα με τον εορτασμό.
Να υπάρχουν εδέσματα σχετικά με αυτόν.
Να υπάρχουν συζητήσεις σχετικά με αυτόν.
Ο βωμός της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας που θα πραγματοποιηθεί η ιεροπραξία βρίσκεται ακριβώς εδώ. Πατήστε στο σύνδεσμο.
Τα Ασκληπιεία είναι ένα ξεκάθαρο παράδειγμα έκφρασης της Θρησκευτικής μας κοσμοαντίληψης.
Το ότι δηλαδή δεν υπάρχει κάτι έξω από αυτό τον κόσμο. Ότι όλα είναι εδώ.
Αυτό το άπειρο είναι ένα, δεν έχει γείτονα ούτε δημιουργήθηκε από κάποιον θεό.
Δεν υπάρχει λοιπόν το απόλυτο τίποτα που θα μπορούσε να διαχωρίσει κάτι από κάτι άλλο.
Τα πάντα αλλάζουν μορφές χωρίς να διαχωρίζονται εντελώς.
Το ΕΙΝΑΙ παραμένει ΕΙΝΑΙ μέσω των άπειρων διαφορετικών μορφών, εντός του, χωρίς η μια μορφή να διαχωρίζεται πλήρως από την άλλη.
Το ότι εμείς δεν μπορούμε να δούμε τις συνδέσεις είναι και που μας κάνει να ζούμε, να υπάρχουμε.
Αν βλέπαμε όλες τις συνδέσεις θα χάναμε τις μορφές γύρω μας.
Θα είχαμε θεϊκή ματιά.
Η ίδια η μοναδική Ουσία, αποσυντίθεται και συντίθεται εσωτερικά. Τίποτα δεν πεθαίνει, μόνο μορφή αλλάζει.
Άρα τίποτα δεν είναι αυτούσιο, ακέραιο, εκτός από την ίδια την μοναδική, μια ΟΥΣΙΑ.
Ακόμα και οι θεοί δεν διαχωρίζονται μεταξύ τους, αν και έχουν διαφορετικό, ανεπηρέαστο, ρόλο ο καθένας τους.
Η προσπάθεια, του να κατανοήσεις το παραπάνω αφαιρεί το φόβο του θανάτου και δημιουργεί μια κατάσταση αυτοϊασης.
Σε συνδέει με τον υπόλοιπο, έναν, αθάνατο εαυτό σου.
Αυτός ήταν ο βασικός τρόπος θεραπείας στα Ασκληπιεία.
Η είσοδος στο Άβατο σε βοηθούσε να απομακρυνθείς, όσο αυτό είναι δυνατό από τις μορφές, από αυτό που ήξερες ως περιβάλλον.
Να δεις τις συνδέσεις, να καταλάβεις ότι αυτό το αθάνατο, είναι εκτός από άπειρες διαφορετικές μορφές και μόνο ΜΙΑ, άμορφη.
Την ίδια στιγμή.
Ότι ενώ κινείται με άπειρο τρόπο την ίδια στιγμή είναι και ακίνητο.
Στα Ασκληπιεία δεν γίνονταν θαύματα, αυτό είναι μονοθεϊστική αντίληψη, μη Ελληνική.
Στα Ασκληπιεία αντιλαμβανόσουν το συνεχές θαύμα που εξελισσόταν γύρω σου και μέσα σου.
Το θαύμα εδώ δεν είναι η παρέμβαση κάποιου θεού αλλά η επαφή σου με αυτόν.
Δεν παρεμβαίνει, υπάρχει ήδη γύρω σου και μέσα σου.
Η επαφή σου αυτή όμως, είναι και αυτή μια μορφή παρουσίασης, εμφάνισης του θεού αλλά καμία σχέση με αυτό που κατηχεί σήμερα ο μονοθεισμός.
Επειδή η προσπάθεια στα Ασκληπιεία ήταν αντιληπτική, διανοητική και ΟΧΙ δεισιδαιμονική, προχώρησαν σε βάθος χρόνου και στο να δημιουργήσουν και την Ιατρική.
Αν ήταν Δεισιδαιμονική η προσέγγιση δεν θα είχε δημιουργηθεί η Ιατρική, Ολιστική ή όχι, αλλά μια κατάσταση ακίνητη, διαρκούς πίστης σε θαύματα, όπως η μονοθεϊστική κατάσταση τώρα και 2000 χρόνια.
